ในคอลัมน์ Culture Shift ฉบับแรกของ THR รีเบคก้า ซัน บรรณาธิการอาวุโสด้านความหลากหลายและการรวมเป็นหนึ่งได้เขียนเกี่ยวกับความสำคัญของการจัดทำเอกสารและการรักษาประสบการณ์ของผู้ถูกกดขี่และชายขอบอย่างเป็นระบบ
Culture Shiftเป็น จดหมายข่าวใหม่ล่าสุดของ THRฉบับรายสองเดือนแต่ละฉบับจะให้ผู้สมัครสมาชิก
ได้ดูเรื่องราวที่มีศูนย์กลางอยู่ที่ประสบการณ์ของผู้คนจากภูมิหลังที่ไม่ได้รับการยกเว้นในอดีต ตลอดจนบทสรุปของความครอบคลุมในธีมการรวมอื่นๆ ที่คุณอาจพลาดไป พบกับฟีเจอร์รายงาน คำถามและคำ ตอบและความคิดเห็นจากทั้ง เจ้าหน้าที่ THRและนักเขียนรับเชิญ และสมัครรับข้อมูลที่นี่
เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันได้คิดมากเกี่ยวกับบทบาทพิเศษและความสำคัญของภาพลักษณ์เมื่อเป็นเรื่องของชายขอบอย่างเป็นระบบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจ้าหน้าที่ของรัฐและองค์กรการศึกษาลดน้อยลงหรือถูกแบนโดยสิ้นเชิงหลักสูตรที่สอนข้อเท็จจริงเกี่ยวกับหรือจากมุมมองของผู้ที่อยู่นอกกลุ่มประชากรที่มีอำนาจเหนือกว่า ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากเรื่องเล่าที่ถ่ายทำซึ่งแสดงให้เห็นความจริงที่สูญหายเหล่านี้กลายเป็นเรื่องที่เจ็บปวดมากขึ้น หากคนอเมริกันไม่สามารถศึกษาอาณาจักร Dahomey ในแอฟริกาตะวันตกหรือแม้แต่การฆาตกรรม Emmett Tillในห้องเรียน อย่างน้อยพวกเขาก็สามารถเริ่มเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของพวกเขาในโรงละครได้
ภาพยนตร์เรื่องล่าสุดของ Chinonye Chukwu เกี่ยวกับ Tillยังสะท้อนอยู่ในใจของฉันเมื่อเอกสารกราฟิกในชีวิตจริงล่าสุดของไทร์ นิโคลส์ ชายผิวดำที่ถูกทำร้ายถึงแก่ชีวิตเผยแพร่ทางออนไลน์ เผยแพร่ภาพเหล่านี้ได้ประโยชน์อะไร และมีโทษอย่างไร? สำหรับแม่ของเอ็มเม็ตต์ Mamie Till-Mobley ผู้ล่วงลับ การเรียกร้องให้ตีพิมพ์ภาพใบหน้าที่ขาดวิ่นของลูกชายของเธอกลายเป็นทางเลือกที่ถูกต้องในเชิงกลยุทธ์ในการบังคับให้คนทั้งประเทศ – ครึ่งหนึ่งเปลี่ยนการรุมประชาทัณฑ์เป็นกิจกรรมรื่นเริงในที่สาธารณะ – เพื่อเผชิญหน้ากับความเป็นจริงที่น่าเกลียดอย่าง แท้จริง ของการกระทำของมัน จนกระทั่ง นักเขียนและโปรดิวเซอร์ Keith Beauchamp เขียนคอลัมน์รับเชิญให้เรา (ดูด้านล่าง) สืบเชื้อสายโดยตรงจาก Till ถึง Nichols เหยื่อของความรุนแรงต่อชายผิวดำที่รัฐดำเนินการหรืออย่างน้อยรัฐก็ประณาม โดยที่อเมริกาทั้งหมดรู้สึกไม่สบายใจ พยาน.
ในขณะเดียวกัน Till ภาพยนตร์ก็เลือกที่จะไม่แสดงภาพการทรมานและการฆาตกรรมที่แท้จริงของ
Emmett “ในฐานะคน ผิวดำ ฉันไม่อยากเห็นมัน” ชุควูบอกกับ CNN เมื่อเดือนตุลาคมปีที่แล้ว “ฉันไม่ต้องการสร้างมันขึ้นมาใหม่” ความรู้สึกของผู้กำกับทำให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ต่อ “ภาพอนาจารที่กระทบกระเทือนจิตใจ” ที่ถูกเรียกเก็บจากการแสดงภาพความรุนแรงต่อคนผิวดำ ทั้งใน เรื่องสมมติและในชีวิตจริง และการถกเถียงทำให้เกิดคำถามขึ้นอีกว่า: ภาพเหล่านี้มีไว้เพื่อใคร?
หลักฐานภาพที่โหดเหี้ยมในระดับหนึ่งจำเป็นหรือไม่ที่จะปลุกระดมประชาชนให้เรียกร้องความยุติธรรม? เหตุใดจึงมีการเสนอความเห็นอกเห็นใจต่อกลุ่มประชากรบางกลุ่มได้ง่ายกว่า ในขณะที่คนอื่นๆ ต้องการการพิสูจน์ความทุกข์ทรมานที่ไม่อาจโต้แย้งได้
สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่คำถามสำหรับประชากรที่ได้รับผลกระทบ — ในประเด็นนี้ โดยเฉพาะคนผิวดำ — ที่จะตอบ แต่สำหรับคนที่มีความฟุ่มเฟือยที่จะผินหลังให้ ในขณะที่เราทำ ความจริงที่ว่าในบางแห่งอดีตกำลังถูกลบออกจากหลักบัญญัติอย่างเป็นทางการแม้ว่าสายเลือดของ Till-King-Floyd-Nichols ยังคงเพิ่มชื่อใหม่อย่างต่อเนื่อง ควรให้ความรู้สึกเร่งด่วนและมีเป้าหมายในหมู่นักเล่าเรื่องในอุตสาหกรรมนี้ และ ผู้ที่เลือกว่าจะลงทุนสนับสนุนและเฉลิมฉลอง สุขสันต์วันประวัติศาสตร์เดือนสีดำ
สภาพของ Bruce Willis แย่ลงเมื่อครอบครัวประกาศการวินิจฉัยภาวะสมองเสื่อมที่ “เจ็บปวด”
นอกจากนี้ เขายังพูดถึงความลังเลเกี่ยวกับพื้นที่ปัญญาประดิษฐ์ และพูดถึงผลกระทบของสิ่งต่างๆ เช่น ChatGPT ซึ่งเป็นการเปิดมุมมองของเขาเกี่ยวกับการเพิ่มขึ้นของเทคโนโลยี Deepfake เป็นปัญหาที่นักแสดงบรูซ วิลลิสพบว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางของตอนที่ Deepcake ใช้เทคโนโลยีเพื่อสร้าง “คู่แฝดดิจิทัล” ของนักแสดงสำหรับโฆษณาของผู้ให้บริการโทรศัพท์มือถือ MegaFon ที่ออกอากาศในรัสเซีย
ในเวลานั้น ตัวแทนของนักแสดงปฏิเสธว่าวิลลิสไม่ได้ขายสิทธิ์ในรูปลักษณ์ทางดิจิทัลของเขา Deepcake ซึ่งอ้างว่าให้นักแสดง A-list สามารถรวมความเหมือนของพวกเขาในแคมเปญการตลาดโดยไม่ต้องปรากฏตัว บอกกับ The Hollywood Reporterว่า Willis เป็นเจ้าของสิทธิ์ความเหมือนทางดิจิทัลของเขาแต่เพียงผู้เดียว ซึ่งไม่สามารถขายได้ ตัวแทนของบริษัทยังอธิบายด้วยว่าการมีส่วนร่วมกับนักแสดงนั้นจัดตั้งขึ้นผ่านตัวแทนของเขาที่ CAA สำหรับแคมเปญโฆษณาในปี 2564 แต่งานในอนาคตทั้งหมดจะขึ้นอยู่กับวิลลิส
